Το Πήλιο είναι βουνό στο Νομό Μαγνησίας δίπλα στην πόλη του Βόλου, με ύψος 1.624 μέτρα (κορυφή Πουριανός Σταυρός). Κατά την Ελληνική μυθολογία ήταν η θερινή κατοικία των θεών και πατρίδα των Κενταύρων.
Eκτείνεται από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά με μήκος κατά προσέγγιση 44 χλμ. και πλάτος που κυμαίνεται από 10 χλμ. στο νότο μέχρι 25 χλμ. στον βορρά και σε συντεταγμένες 39,44N 23,04E. Προσεγγιστικά τα όρια του είναι νότια στο Πλατανόρεμα κοντά στο Νεοχώρι και βόρεια στο Καπόρεμα κοντά στη μονή Φλαμουρίου. Η ψηλότερη κορυφή του βρίσκεται προς τη βόρεια πλευρά του βουνού και δεν είναι επισκέψιμη λόγω ύπαρξης στρατιωτικών εγκαταστάσεων. Άλλες κορυφές είναι το Κοτρώνι 1550 μέτρα, Πλιασίδι 1547 μέτρα, Αηδονάκι 1537 μέτρα, Αγριόλευκες 1471 μέτρα, Δραμάλα 1455 μέτρα, Σχιτζουραύλι 1450 μέτρα, Γολγοθάς 1415 μέτρα, Λαγωνίκα 1300 μέτρα.
Όλο το βουνό είναι κατάφυτο από δάση με πανύψηλες οξιές, βελανιδιές, πλατάνια, αγριοκαστανιές, δασική πεύκη, καθώς και συστάδες υβριδογενούς ελάτης. Στα χαμηλότερα υψόμετρα υπάρχουν καλλιέργειες με μηλιές στις ανατολικές πλαγιές, με ελιές στα νότια καθώς και πολύ πυκνή θαμνώδης βλάστηση.
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι και η υδρολογική του φύση καθώς οι ανατολικές πλαγιές δέχονται πολύ μεγάλα ποσά βροχής και χιονιού που ξεπερνάνε κατά πολύ τη μέση τιμή της πεδινής Θεσσαλίας. Παρά την παρουσία σε ποσοστό 70% σχιστολιθικών πετρωμάτων που δεν θα επέτρεπαν την δημιουργία σημαντικών υπόγειων πηγών, η ύπαρξη μεγάλων ρηγμάτων έχει οδηγήσει στη δημιουργία αξιόλογων πηγών. Οι σημαντικότερες εξ αυτών είναι αυτές της Καλιακούδας και της Λαγωνίκας. Συνολικά οι γνωστές πηγές στο βουνό φτάνουν τις 70. Ποτάμια με σταθερή ροή δεν υπάρχουν στο Πήλιο, αλλά μεγάλες ρεματιές, όπως αυτή της Λαγωνίκας, του Βρύχωνα, της Καλιακούδας και της Φελούκας με αξιόλογη ροή τους χειμερινούς και ανοιξιάτικους μήνες καθώς και δεκάδες μικρά ρέματα.
Από το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ:
Η περιήγηση στο Ανατολικό Πήλιο ξεκινάει με τη μυθολογία της περιοχής και συνεχίζεται με την πλούσια χλωρίδα και τις φυσικές ομορφιές του Πηλίου, τα χωριά, τα ξωκλήσια και τα μοναστήρια της περιοχής, και πώς αυτά υπήρξαν οι πρώτοι οικιστικοί πυρήνες. Αναφέρεται στην περίοδο της Τουρκοκρατίας και στην οικονομική ανάπτυξη του Πηλίου αλλά και την πνευματική ακμή του με την ίδρυση του Ελληνομουσείου ή «Σχολής Ρήγα Φεραίου» από τον Πατριάρχη Καλλίνικο, όπου φοίτησαν σπουδαίες προσωπικότητες, όπως ο Ρήγας Φεραίος και ο Γρηγόριος Κωνσταντάς, και την βιβλιοθήκη της Ζαγοράς. Γίνεται αναφορά στην πηλιορείτικη λαϊκή αρχιτεκτονική των σπιτιών και των εκκλησιών αλλά και τα έργα λαϊκών μαστόρων όπως οι κρήνες και τα γεφύρια. Η περιήγηση ολοκληρώνεται στην σύγχρονη εποχή με αναφορές στον αγροτικό συνεταιρισμό Ζαγοράς και την τουριστική ανάπτυξη της.
